Ένα ηρώο σε λάθος θέση

Το σημερινό θέμα αφορά την πόλη της Δράμας.
Ας κάνουμε μια απαραίτητη ιστορική αναδρομή.
Ως γνωστόν η πόλη της Δράμας απελευθερώθηκε την 1η Ιουλίου το 1913 κατά τον 2ο Βαλκανικό Πόλεμο. Είχε προηγηθεί ο 1ος Βαλκανικός Πόλεμος του 1912 κατά τον οποίο απελευθερώθηκε σημαντικό τμήμα της σκλαβωμένης Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης.
Γενικότερα, η περίοδος 1912 – 1922 ήταν περίοδος αγώνων της φυλής μας, κατά την οποία διπλασιάσαμε την Ελληνική επικράτεια (1912 – 1920) και λίγο έλειψε να γίνει πραγματικότητα η Μεγάλη Ιδέα, αφού για 2 χρόνια η Ελλάς υπήρξε το κράτος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών (1920 – 1922).
Ακόμα όμως και κάτω από το βάρος της ήττας του 1922, οι αγώνες που δόθηκαν την περίοδο αυτή θα πρέπει να μας κάνουν να νιώθουμε υπερήφανοι.

Στην μνήμη των Ελλήνων που θυσιάστηκαν κατά την περίοδο αυτή, τοποθετήθηκε στην πλατεία της πόλης της Δράμας ένα μνημείο το οποίο αποτυπώνεται στις εικόνες που βλέπετε.
Στο μνημείο αυτό εικονίζεται μια μητέρα που δίνει το σπαθί στο παιδί της και του δείχνει τα σύνορα, τα οποία θα πρέπει ο νέος να υπερασπιστεί.

Η επιγραφή που έφερε τότε το μνημείο αυτό (βλέπε εικόνα), ήταν η εξής:

ΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΠΕΣΟΝΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΗ ΜΑΣ
1912-1922
Ο ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το μνημείο αυτό απομακρύνθηκε από την αρχική του θέση (πλατεία Δράμας) και τοποθετήθηκε στο Γυμνάσιο Αρρένων της πόλης με ταυτόχρονη αφαίρεση της επιγραφής του.
Αυτή η ενέργεια ήταν επιβεβλημένη αφού μετά την είσοδο των Γερμανών στην πατρίδα μας, η περιοχή της Δράμας, αλλά και ολόκληρη η Αν. Μακεδονία & Θράκη, παραδόθηκαν στους Βουλγάρους. Εάν το μνημείο αυτό έμενε στην πλατεία της πόλης και διατηρούσε την επιγραφή του θα προκαλούσε την οργή των Βουλγάρων με αποτέλεσμα να το καταστρέψουν.

[Αυτό τουλάχιστον είναι το σενάριο που κυριαρχεί στην πόλη της Δράμας. Ωστόσω σε πηγές που έχω ανατρέξει αναφέρεται ότι το μνημείο αυτό μεταφέρθηκε στο γυμνάσιο Αρρένων το 1938 (με ταυτόχρονη απάλειψη της επιγραφής του), ως ένδειξη καλής κίνησης από πλευράς της Ελλάδος για να μην υπάρχουν τριβές με τους Βουλγάρους, μιας και η Μάνα που δίνει το ξίφος στο παιδί της, δείχνει την Βουλγαρία].


Σημειωτέον ότι στην νέα του θέση το μνημείο έχει τέτοιο προσανατολισμό ώστε η μητέρα να δείχνει το σχολείο (Γυμνάσιο Αρρένων) (βλέπε σχετικά στις εικόνες), με αποτέλεσμα να δίνεται η εξήγηση ότι η μάνα λέει στο παιδί, ''άφησε παιδί μου τα όπλα και μάθε γράμματα''.

Μέχρι εδώ καλά. Όλα αυτά έγιναν προκειμένου να προφυλαχτεί το μνημείο την δύσκολη εκείνη περίοδο, κατά την οποία ο απολογισμός σε νεκρούς υπήρξε δυστυχώς μοναδικός. [Μόνον από 28 Σεπτεμβρίου μέχρι 20 Οκτωβρίου του 1941 (χρονικό διάστημα 22 ημερών!!!) εκτελέστηκαν πάνω από 15000 Δραμινοί από τους Βουλγάρους, σημειώνοντας δυστυχώς ρεκόρ θυμάτων, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής της Δράμας].

Είτε η μεταφορά έγινε ως κίνηση φιλίας προς την Βουλγαρία, από πλευράς Ελλάδος το 1938.

[Η ουσία είναι ότι το μνημείο μεταφέρθηκε από την αρχική του θέση και έχει αλλάξει τελείως το νόημά του. Κατασκευάστηκε για τους αγώνες του 1912-1922 με την μάνα να στέλνει το παιδί της στα σύνορα με την Βουλγαρία, ενώ μετά το 1938 αφαιρέθηκε η επιγραφή και η μάνα δείχνει το σχολείο].

Αυτά ως ιστορική αναδρομή. Ερχόμαστε τώρα στην περίοδο από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους μέχρι σήμερα.
Δεν θα έπρεπε να αποκατασταθεί το συγκεκριμένο μνημείο;
Η απάντηση είναι, φυσικά και θα έπρεπε, εκτός εάν για εμάς η περίοδος 1912 – 1922 δεν σημαίνει πλέον τίποτα.

Μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα έπρεπε να επιστρέψει το μνημείο στην πλατεία της Δράμας και να αποκατασταθεί η επιγραφή του.
Κάποιοι θα πουν ότι μετά τον πόλεμο υπήρξε διχασμός των Ελλήνων, φτώχεια και τα χρόνια που ακολούθησαν οι Έλληνες προσπάθησαν να επουλώσουν τις πληγές τους. Σωστά. Τα επόμενα όμως χρόνια; Από την μεταφορά του μνημείου το 1938, μέχρι σήμερα έχουν περάσει 70 χρόνια!! Μέσα σε αυτό το διάστημα δεν στάθηκαν ικανοί οι τοπικοί παράγοντες να μεταφέρουν ένα τόσο σημαντικό μνημείο;

Στο παρελθόν, ορισμένοι πραγματικοί πατριώτες κατασκεύασαν αυτό το μνημείο και το εγκατέστησαν εκεί όπου όφειλε να υπάρχει.

Σήμερα, δεν είναι ικανοί οι τοπικοί άρχοντες ούτε καν να το μεταφέρουν στην αρχική του θέση (η πλατεία της Δράμας απέχει περίπου 1 χιλιόμετρο από το Γυμνάσιο Αρρένων!!).
Ένας επιπλέον λόγος μεταφοράς του μνημείου στην αρχική του θέση (πλατεία Δράμας) είναι η προστασία του. Στο σχολείο στο οποίο βρίσκεται μέχρι τώρα έχει υποστεί ορισμένες μικροφθορές από τα διάφορα που γράφουν πάνω στο μάρμαρο της βάσης του οι μαθητές (βλέπε 3η εικόνα). Όπως όλοι γνωρίζουμε τα Ελληνικά σχολεία και τα προαύλιά τους είναι σημαδεμένα με κάθε λογής μουτζούρες ή κείμενα των μαθητών.

Η ιστορία των Ελλήνων ΑΠΑΙΤΕΙ την αποκατάσταση αυτού του μνημείου.

Εάν θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες δεν θα πρέπει να ξεχνούμε τους προγόνους μας και τους ήρωες που θυσιάστηκαν για μας και για την Ελλάδα.

Από αυτό το Blog θα δώσω τον αγώνα μου για να μεταφερθεί το μνημείο, αυτής της ακριτικής πόλης, στην αρχική του θέση ώστε να θυμίζει τους παλαιότερους και να μαθαίνει τους νεότερους, σχετικά με εκείνον τον μεγάλο άθλο της φυλής μας, τον άθλο της περιόδου 1912 – 1922.

Το κείμενο αυτό θα δημοσιοποιηθεί:

A) Σε παράγοντες της Δράμας:
-Νομάρχη Δράμας, κ. Κ. Ευμοιρίδη
-Δήμαρχο Δράμας, κ. Θ. Μαργαρίτη
-Βουλευτή Δράμας και Υπουργό, κ. Μ. Τζίμα (ΝΔ)
-Βουλευτή Δράμας, κ. Στ. Δαϊλάκη (ΝΔ)
-Βουλευτή Δράμας, κ. Χρ. Αηδόνη (ΠΑΣΟΚ)
-Ιερά Μητρόπολη Δράμας
-Εφημερίδες (ΗΧΩ, Νεάπολις Δράμας) – Περιοδικό (Ψίθυροι)
-Διαδικτιακοί ιστότοποι Δράμας (ekei.com/drama, www.dramaweb.gr)
-Τηλεοπτικό σταθμό Star Δράμας

B) Σε ορισμένους Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου
Γ) Στον ιστότοπο του Αντίβαρου
Δ) Στην εφημερίδα της Κομοτηνής, Αντιφωνητής
Ε) Στις εφημερίδες των Αθηνών: Αδέσμευτος Τύπος, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία
ΣΤ) Στους δημοσιογράφους κ. Π. Τσίμα, κ. Κ. Χαρδαβέλλα & κ. Κ. Βαξεβάνη